Mamusia
słowa: Jan Wochnik muzyka Tadeusz Śmieja
Facet wie co znaczą słowa C,G,C,G
Jutro wizyta mamusi C,G,C,G
W progu znów staje teściowa C,G,C,G
I już chcesz babę udusić H7,e
Zacznie zołza znów narzekać a,E,a,E
Że córeczka się marnuje a,E,a,E
Chociaż jadem wciąż ocieka a,E,a,E
To się sama nie otruje H7,e
Ta wiedza Ci się przyda C,G,C,G
Choć może rozboleć głowa C,G,C,G
Że istnieje taka hybryda C,G,C,G
Niby mamusia a teściowa E,a
Jest w tym wszystkim druga strona
Matka męża to teściowa
Nic nie umie synka żona
Beznadziejna jest synowa
Ta synowa źle gotuje
Przez co schudł mój biedny synek
Wciąż biedactwu nerwy psuje
I zakłóca wypoczynek
Rozstanie
słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Żyjesz wśród bliskich szczęśliwych ludzi, C,F,G,C
których szanujesz i kochasz szczerze. F,G,C/G
Że tak wciąż będzie nadzieją się łudzisz C,F,G,C
Aż nagle zły los ci kogoś zabierze F,G,C/G
Najbardziej boli takie rozstanie, E,a
Gdy brakło czasu na pożegnanie E,a
Takie na zawsze, takie do końca A7,d
To jakby ukradł ktoś promień słońca G7,C
Lata mijają, czas rany leczy C,F,G,C
Żal jakby mniejszy, tęsknota ta sama F,G,C/G
I znów ktoś wrzuca ci ciężar na plecy, C,F,G,C
pod którym z jękiem ugniesz kolana F,G,C/G
Polszczyzna
słowa:Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Na każdym kroku się spotkam D,A
W sklepie, w urzędzie, na ulicy G,A,D
Z brakiem dbałości o czystość języka D,A
Na wsi, w mieście, a zwłaszcza w stolicy. G,D
Poszłem po rozum do głowy D,A
Chcąc włanczać rodakom myślenie D,A
Powiem dla większej połowy h,e
Kiepsko wam idzie mówienie A,D
Poszedłem po rozum do głowy
Mówię do większości rodaków
Włączajcie proces myślowy
Dbajcie o mowę Polaków
Na to jak mówisz wpływ ma czytanie
Na Ciebie tysiąc książek czeka
Którą wybrać pomogą Ci Panie
Te pracujące w bibliotekach
W tej walce mogę liczyć na pomoc,
Jak z obserwacji mych wynika
Na polonistów zacne grono
I profesorów Miodka i Bralczyka
Perseidy
słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Dokoła pleni się chwast bezduszności, e, C, D, G
wartości ludzkie lądują wśród śmieci. e, C, H7
Spotykasz ciągle przejawy złości e, C, D, G
lecz w górach znowu nadzieja zaświeci. e,H7, e
Tu w Bieszczadach, po niebie sierpniowym, G, D, G, C
perseidy spływają strumieniem. G, D, G, D
Ludzie w górę unoszą swe głowy, G, D, G, C
wierząc w to, że się ziści marzenie. G, D, G
Anielska dobroć otula Bieszczady,
stąd mają bardzo blisko do nieba.
Na połoninie znajdziesz ich ślady,
gdzie ruda trawa swe pieśni śpiewa.
Sierpniowe dni coraz krótsze niestety,
skoszone pola przykryły się słomą.
Z kosmosu lecą okruchy komety,
udając gwiazdy ze wstydu aż płoną.
Jeśli dopadnie Cię beznadzieja,
i dzień znów kończysz kiepskim wynikiem,
lekarstwem na to jest Tadeusz Śmieja,
zaśpiewa w duecie z Janem Wochnikiem.
Smutna piosenka
slowa:Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Problemy mężczyzn są takie banalne D, A7
Z kumplem nie może wyskoczyć na piwo h, fis
Ma wynieść śmieci, gdy są rzuty karne H7,e
Rysa na aucie i drogie paliwo A
Chciałby mieć komplet super narzędzi
By Polska mistrzem świata została
O kranie w kuchni żona wciąż zrzędzi
To wszystko mało, żeby powstała…
Smutna piosenka, że tylko się uchlać e,A7
O małym kotku, co nie miał babci D, A0
Więc nie miał mu kto głaskać futra e,A7
I biedak nie miał z kim się napić D, D7
O starej babci co kotka nie miała e,A7
Piosenka jeszcze bardziej smutna D, A0
Na drutach robić nie umiała e,A7
Ze smutku nic, tylko się uchlać e,A7, D
W życiu kobiety jest wiele smutku
I różne tego są przyczyny
Dieta co nie przynosi skutku
Ładniejszy wygląd innej dziewczyny
Jest też celulit i tips złamany
Brak nowych butów i sukienki
Są brzydkie słowa nie dla damy
Że jeszcze o tym nie ma piosenki
Nasze MUZY
słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Gdy nie wychodzi nam tworzenie D,A, D
A zamiast tekstu powstał gniot
Z boku na wszystko ma baczenie
Pani „E” wraz z Panią „J”
Wyśpiewamy im peany
Wszystko przez nie, wszystko dla nich
Nasze Muzy i natchnienie
Główny cenzor i sumienie
Kiedy męczymy się z nutkami
I rymy nie chcą składać się
Wspomoże swymi fluidami
Pani „J” wraz z Panią „E”
Więc składamy wielkie dzięki
Za te rymy i piosenki
Powstające nieustannie
Dzięki Eli i Joannie
Gitara (Piosenka Wrednego Szowinisty)
słowa i muzyka: Jan Wochnik
Gitara jak dziewczyna, z miejsca czarować zaczyna, e,a,D,A7
kiedy wyczuje muzyka, co palcami jej strun dotyka. e,a,D,A7
I już wesoło nuci, czasem trochę posmuci, e,a,D,A7
Lecz, gdy nie dotkniesz właściwie, wtedy zabrzęczy złośliwie. e,a,D,A7
Sześć strun i dźwięków sześć, e,h
razem w zgodnym chórze, a,e
melodia będzie się nieść , G,D
w a-molu, lub C-durze. H7,e
Teraz zadam pytanie czy wiecie, jakie działanie
gitarze poprawia brzmienie, a kobiecie humor, to strojenie.
Skupmy się też na budowie, na długiej szyi i na głowie,
struny to jakby włosy i pudło z talią osy.
Jest wszakże taka różnica, co większość mężczyzn zachwyca,
dwie zgrabne, długie nogi i kształtny biust – Boże drogi!
Sumując to porównanie, wyrażę swoje zdanie,
w tej kwestii gitara wygrywa, bo stanika i rajstop nie używa.
Sudeckie wieże
słowa: Jan Wochnik; muzyka: Tadeusz Śmieja
sW górach inaczej serce bije
Wciąż nie wiem, z jakiej to przyczyny
Wysoko tam czuję, że żyję
Wśród wierchów strojnych jak dziewczyny
Dlatego...
Kolejny szlak krokami mierzę
Na Wielkiej Sowie i Borowej
Dumne sudeckie stoją wieże
Te całkiem stare i te nowe
Ile mi szczytów jest pisane
Na które przyjdzie wejść z mozołem
Zanim w dolinach już zostanę
Tęsknię z zadartym w górę czołem
Tymczasem...
Kolejny szlak krokami mierzę
Na Wierch Trójmorski i na Mszanę
Tam gdzie sudeckie stoją wieże
Z cegły, kamienia lub drewniane
Pociąg
słowa i muzyka: Tadeusz Śmieja
Urodził się w malutkiej wiosce ukrytej wśród pól kolorowych
Gdy dzieckiem był widział na fotce ogromny pociąg towarowy
Pociąg, co dymi, pociąg, co bucha,
pociąg, co gwiżdże „od ucha do ucha”
Pociąg, co wiezie wielkie ciężary,
przewozi ludzi i towary
Następnie przyszedł czas na szkoły, w obroty ostro wzięli go
Głupoty chcieli wybić z głowy, no i w efekcie wyszło to:
Pociąg do wiedzy i do nauki,
dzięki któremu nie będzie głupi
Pociąg do książek, bo książki przecie
są najmądrzejsze na świecie
Studia zmieniły mu poglądy i dzięki nim zrozumiał, że
Na świecie też są takie pociągi, o których czasem mówią żle:
Pociąg do wódki, pociąg do piwa,
po którym czasem głowa się kiwa
Pociąg do dziewczyn, pociąg do sexu,
oraz do ciuchów z lumpeksu
Wiedza, co przyszła wraz z latami dojrzeć mu dała błysk w tunelu
Jeżdżąc różnymi pociągami zrozumiał to co innych wielu
Jest Intercity, jest Pendolino,
wąskotorówka, tramwaj na szynach
Jest także pociąg do wygody,
zabawy spania i swobody
Magia jesieni
słowa: Jan Wochnik; muzyka: Tadeusz Śmieja
Słońce opóźnia ranne wstawanie, D, A7, h, fis
słodkie brzemię jabłoń męczy, G, A7, D
góry czekają aż spadnie na nie,
kolorów naście tysięcy.
I choć nadchodzi bezbarwna zima, G, A7, D, h
daleko do wiosennej zieleni, G, A7, D, D7
mimo to uda nam się przetrzymać,
dzięki barwom i magii jesieni.
Drzewa zrzuciły letnie ubranie,
bo zżółkło srodze znoszone,
zanim włożą śnieżną piżamę,
stoją nagie przez mgłę otulone.
Jeże robię z liści poduchę,
lasy darzą grzybami,
kukurydzy dwie kolby suche,
z zimna szczękają zębami.
Marzenia starego trapera
słowa: Wiesław Wernic muzyka: Tadeusz Śmieja
Sł
słońce zachodzi, ucicha wiatr; D, G, A, D
samotne ognisko płonie G, A, D
pod ręką strzelba, trapera brat;
po niebie obłoki gonią
chciałbym z obłokiem popłynąć w dal G, A D, A0
do miejsc gdzie nikt mnie nie czeka D, A, D, D7
gdzie preria śpi, a pluskiem fal G, A, D, A0
podzwania nieznana rzeka G, A, D
i dotrzeć tam gdzie rośnie bór;
w zadumie swej mrocznej ciszy
i patrzeć jak gdzieś spada z gór
potok ze skalnej niszy
a kiedy wreszcie zróżowi świat;
zorza, co wstaje na wschodzie
chcę patrzeć jak bóbr, nasz młodszy brat
opuszcza swój dom na wodzie
pochwycić chmurę, okiełzać ją
niczym dzikiego konia
wskoczyć na grzbiet i przez mil sto
prerii przemierzać błonia
Starczy blues
słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
W młodości góry schodziliśmy wszystkie, E, A7
spało się w lesie lub na polu w słomie. E, H7
Teraz na szlaku łapiemy zadyszkę, E, A7
z napisem na plecach „wyścigu koniec". E, G0, H7, E
Wiemy co mówią o nas młodzi, A7, E
dwa stare zgredy, ale spoko luz, A7, E
lecz tak naprawdę nas to nie obchodzi, A7, E
i śpiewamy nasz starczy blues. G0, F7, E
Ponoć poprawnie mówimy wystarczy,
lecz ta zasada to nie mus.
Nie tylko uwiąd może być starczy,
więc śpiewamy nasz starczy blues.
Piątka chłopaków i tyleż dziewczynek,
co daje w sumie niezłą gromadkę.
Dla nich nie wiek nasz stanowi przyczynek,
do tego żeby nazywać nas dziadkiem.
Od lat już gramy i śpiewamy pieśni,
na strunach głosowych usiadły promile,
Nadgarstek złapał zapalenie cieśni
I palce cierpną, na szczęście na chwilę
WYZNANIE
słowa i muzyka: Jan Wochnik
Od dziecka już chodzę po górach, uczyli mnie tego rodzice, C, C7, F, C
że znajdę tam spokój dla ducha I pięknem swe oczy nasycę. F, C, D, G, G7
Gdy was wszystkich razem zebrałem, odkryłem prawdę znamienną,
że wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście ze mną. F, C, F, G, C, C7
Co roku wyjeżdżam w Bieszczady, odwiedzić „Krupówki solińskie,”
wyskoczyć na Sine Wiry, wyruszyć w kierunku Caryńskiej.
Podziwiam uśpione doliny, spowite mgiełką zwiewną,
wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście ze mną.
Radosne bieszczadzkie aniołki, mama-Ela, Waderki, Wiatraki,
przesiedzą nockę do rama, wypiją ze mną wścieklaki.
Wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście ze mną.
Rozsypane dźwięki w Dołżycy, wzmocnione smakiem orzeszka,
dodadzą fantazji ułańskiej, by straszyć tam bobra, gdzie mieszka.
Północą, gdy światła gasną i w Cisnej robi się ciemno,
wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście tam ze mną.
Oda do roboty
tekst: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Kto wymyślił pracę wiadomo od zarania, D, A7, D
przez sześć dni nasz Stwórca budował cały świat. D, A7, D
Potem odpoczywał, a ja mimo starania,
tyrać będę musiał circa czterdzieści lat.
I dlatego tak powiem szpetnie, G, D
że mam głęboko w dupie wszystko, A7, D, D7
choć ponoć praca uszlachetnia,
to jednak uszczęśliwia lenistwo.
Dla tych, co harują od rana do wieczora,
już przed wiekami możni, którzy władzę trzymali,
mieli wzniosłą radę „ora et labora”,
żyjąc z pracy innych po brzuchach się klepali.
Hasła propagandy za komuną krzycząc,
nowy ład budowali, po kolana w błocie.
Z planów tych pozostał tylko pył, nie licząc,
Kotarbińskiego „Traktatu o dobrej robocie”.
Pożegnanie Majstra Biedy
słowa: Wiesława Kwinto - Koczan muzyka: Tadeusz Śmieja
Kiedy znowu przyszło lato, D, e
odszedł Majster Bieda. G0, D
Zostałego po nim miejsca D, e
zapełnić się nie da. G, D
Nie postawią mu pomnika, D, C
któż za to zapłaci? H7, e
Lecz legendą pozostanie G0, D
wśród bieszczadzkiej braci. e, G, D
któż za to zapłaci? H7, e
Lecz legendą pozostanie G0, D
wśród bieszczadzkiej braci. e, G, D
Kiedy przyszło nowe lato,
powędrował w chmury.
Tam go bieda nie dopadnie,
będzie patrzył z góry.
powędrował w chmury.
Tam go bieda nie dopadnie,
będzie patrzył z góry.
Na zimową biel Połonin,
to znów karmin buków,
na zapasy z codziennością
swoich dawnych druhów.
to znów karmin buków,
na zapasy z codziennością
swoich dawnych druhów.
Najważniejsze, że sam nie jest,
ze wpadł wprost w ramiona,
z dawna go czekającego
Wojciecha Bellona.
ze wpadł wprost w ramiona,
z dawna go czekającego
Wojciecha Bellona.
Ślepy los
słowa: Wiesława Kwinto - Koczan muzyka: Tadeusz Śmieja
Po omacku dreptał sobie D, A, D, G
stary, ślepy los. D, A, D
Białą laską postukiwał,
dźwigał monet trzos.
stary, ślepy los. D, A, D
Białą laską postukiwał,
dźwigał monet trzos.
Trochę było szczerozłotych, G, D
dźwięczących jak pieśń. A, D, D7
Reszta była tyle warta, G, D
co na chlebie pleśń. A, D
dźwięczących jak pieśń. A, D, D7
Reszta była tyle warta, G, D
co na chlebie pleśń. A, D
Czasem ktoś go brał pod ramię
by przez drogę wieść,
albo nawet chciał pomagać
ciężki worek nieść.
by przez drogę wieść,
albo nawet chciał pomagać
ciężki worek nieść.
Los z wdzięcznością gmerał
w trzosie, by nagrodę dać
i dobywał grosz fałszywy...
ot, psia jego mać.
w trzosie, by nagrodę dać
i dobywał grosz fałszywy...
ot, psia jego mać.
Spryciarz jednak na manowce
wywiódł chytrze los
i opróżnił z monet złotych
cały losi trzos.
wywiódł chytrze los
i opróżnił z monet złotych
cały losi trzos.
Zabrał wszystkie szczerozłote,
dźwięczące jak pieśń.
A zostawił nic nie warte,
jak na chlebie pleśń.
dźwięczące jak pieśń.
A zostawił nic nie warte,
jak na chlebie pleśń.
GSS (Główny Szlak Sudecki)
słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja
Ci, którzy lubią takie wyzwanie, a, d, E
szlakiem czerwonym ruszają ścieżką, a, d, E
w Górach Izerskich przez Wysoki Kamień, a, d, E
a w Karkonoszach Równią pod Śnieżką a, E, a
Od Świeradowa Zdrój do Prudnika, d, G, C, a
wiedzie Główny Szlak Sudecki. d, G, C
Nosi imię doktora Orłowicza, d, G, C, a
kilometrów ma czterysta czterdzieści d, E, a
Przez Karpacz wiedzie szlak do Krzeszowa,
zaśniesz pod dachem Andrzejówki.
Nazajutrz czeka cię Wielka Sowa.
I dalsza trasa do Zygmuntówki.
Z Przełęczy Srebrnej na Błędne Skałki,
i tam gdzie Wilczków pieni się woda.
Na Puchaczówkę i na Krowiarki,
przez Złote Góry w stronę Paczkowa
Stąd niestety już tylko po płaskim,
i na asfalcie zdzieramy stopy.
By dotrzeć w końcu w Góry Opawskie,
z Schroniskiem niżej Biskupiej Kopy
Bal jesienny
słowa: Sławek Kasprzyk muzyka: Tadeusz Śmieja
Wrzesień już, chłodny blask C, G0
w ogrodzie tęcza. F, G
Astrów las, rosy łzy
w perełki zmienia mróz.
Pachnie sad, dywan traw
purpurą syci.
Jabłek grad, złoto gór,
stubarwny wzywa szlak.
Jesienne góry serce śni, F, G, C, e
a jednak lata żal. F, G, C, C7+
Nie wróci czaru jego dni F, G, C, e
bal jesienny. F, G
Jesień już, kapie deszcz,
za oknem szarość.
Pasma mgieł, wicher gra,
jesienną słotną pieśń.
Pusty sad, cmentarz drzew,
modlitwę szepcze,
szara grań, lodu błysk,
górskich wypadów kres.
Anioł Stróż
słowa: Jan WOchnik; muzyka: Tadeusz Śmieja
Nie mogę mieć żalu, że mój Anioł Stróż, a, d
drzemiąc przy barze się kiwa. G, C
Wszak nie ma ze mną łatwego życia a, d
w oparach fajki i piwa E, a
O mój ty stróżu – boży urzędniku d, G, C, a
delegowany tu z nieba. d, G, C, C7
Chociaż masz za mną kłopotów bez liku d, G, C, a
Pomożesz mi, gdy zajdzie potrzeba. d, E, a
O mój ty stróżu – boży urzędniku
Na stanowisku anioła.
Chociaż masz za mną kłopotów bez liku
To stajesz przy mnie, gdy cię zawołam.
Na stanowisku anioła.
Chociaż masz za mną kłopotów bez liku
To stajesz przy mnie, gdy cię zawołam.
W młodości nieźle się za mną nalatał,
wędrował ze mną górami.
Wzrok swój odwracał, rumieńcem oblewał
gdym kochał się z dziewczynami.
Przez palce patrzył na moje wyskoki.
Taka niewdzięczna praca.
Nie mogąc w nocy wyciągnąć mnie z knajpy,
nazajutrz również miał kaca.