Magia jesieni

Słońce opóźnia ranne wstawanie, D, A⁷, h, fis

słodkie brzemię jabłoń męczy, G, A7, D

góry czekają aż spadnie na nie,

kolorów naście tysięcy.

I choć nadchodzi bezbarwna zima, G, A⁷, D, h

daleko do wiosennej zieleni, G, A⁷, D, D⁷

mimo to uda nam się przetrzymać,

dzięki barwom i magii jesieni.

Drzewa zrzuciły letnie ubranie,

bo zżółkło srodze znoszone,

zanim włożą śnieżną piżamę,

stoją nagie przez mgłę otulone.

Jeże robię z liści poduchę,

lasy darzą grzybami,

kukurydzy dwie kolby suche,

z zimna szczękają zębami.

Marzenia starego trapera

słowa: Wiesław Wernic muzyka: Tadeusz Śmieja

Sł
słońce zachodzi, ucicha wiatr; D, G, A, D

samotne ognisko płonie G, A, D

pod ręką strzelba, trapera brat;

po niebie obłoki gonią

chciałbym z obłokiem popłynąć w dal G, A D, A⁰

do miejsc gdzie nikt mnie nie czeka D, A, D, D⁷

gdzie preria śpi, a pluskiem fal G, A, D, A⁰

podzwania nieznana rzeka G, A, D

i dotrzeć tam gdzie rośnie bór;

w zadumie swej mrocznej ciszy

i patrzeć jak gdzieś spada z gór

potok ze skalnej niszy

a kiedy wreszcie zróżowi świat;

zorza, co wstaje na wschodzie

chcę patrzeć jak bóbr, nasz młodszy brat

opuszcza swój dom na wodzie

pochwycić chmurę, okiełzać ją

niczym dzikiego konia

wskoczyć na grzbiet i przez mil sto

prerii przemierzać błonia

Starczy blues

słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja

W młodości góry schodziliśmy wszystkie, E, A⁷

spało się w lesie lub na polu w słomie. E, H7

Teraz na szlaku łapiemy zadyszkę, E, A7

z napisem na plecach „wyścigu koniec". E, G0, H7, E

Wiemy co mówią o nas młodzi, A7, E

dwa stare zgredy, ale spoko luz, A7, E

lecz tak naprawdę nas to nie obchodzi, A7, E

i śpiewamy nasz starczy blues. G0, F7, E

Ponoć poprawnie mówimy wystarczy,

lecz ta zasada to nie mus.

Nie tylko uwiąd może być starczy,

więc śpiewamy nasz starczy blues.

Piątka chłopaków i tyleż dziewczynek,

co daje w sumie niezłą gromadkę.

Dla nich nie wiek nasz stanowi przyczynek,

do tego żeby nazywać nas dziadkiem.

Od lat już gramy i śpiewamy pieśni,

na strunach głosowych usiadły promile,

Nadgarstek złapał zapalenie cieśni

I palce cierpną, na szczęście na chwilę

WYZNANIE

słowa i muzyka: Jan Wochnik

Od dziecka już chodzę po górach, uczyli mnie tego rodzice, C, C⁷, F, C

że znajdę tam spokój dla ducha I pięknem swe oczy nasycę. F, C, D, G, G⁷

Gdy was wszystkich razem zebrałem, odkryłem prawdę znamienną,

że wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście ze mną. F, C, F, G, C, C⁷

Co roku wyjeżdżam w Bieszczady, odwiedzić „Krupówki solińskie,”

wyskoczyć na Sine Wiry, wyruszyć w kierunku Caryńskiej.

Podziwiam uśpione doliny, spowite mgiełką zwiewną,

wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście ze mną.

Radosne bieszczadzkie aniołki, mama-Ela, Waderki, Wiatraki,

przesiedzą nockę do rama, wypiją ze mną wścieklaki.

Wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście ze mną.

Rozsypane dźwięki w Dołżycy, wzmocnione smakiem orzeszka,

dodadzą fantazji ułańskiej, by straszyć tam bobra, gdzie mieszka.

Północą, gdy światła gasną i w Cisnej robi się ciemno,

wszystko, co kocham jest w górach, gdy wy jesteście tam ze mną.

Oda do roboty

tekst: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja

Kto wymyślił pracę wiadomo od zarania, D, A⁷, D

przez sześć dni nasz Stwórca budował cały świat. D, A⁷, D

Potem odpoczywał, a ja mimo starania,

tyrać będę musiał circa czterdzieści lat.

I dlatego tak powiem szpetnie, G, D

że mam głęboko w dupie wszystko, A⁷, D, D⁷

choć ponoć praca uszlachetnia,

to jednak uszczęśliwia lenistwo.

Dla tych, co harują od rana do wieczora,

już przed wiekami możni, którzy władzę trzymali,

mieli wzniosłą radę „ora et labora”,

żyjąc z pracy innych po brzuchach się klepali.

Hasła propagandy za komuną krzycząc,

nowy ład budowali, po kolana w błocie.

Z planów tych pozostał tylko pył, nie licząc,

Kotarbińskiego „Traktatu o dobrej robocie”.

Pożegnanie Majstra Biedy

słowa: Wiesława Kwinto - Koczan muzyka: Tadeusz Śmieja

Kiedy znowu przyszło lato,         D, e
odszedł Majster Bieda.                 G⁰, D
Zostałego po nim miejsca            D, e
zapełnić się nie da.                        G, D

Nie postawią mu pomnika,          D, C
któż za to zapłaci?                         H⁷, e
Lecz legendą pozostanie              G⁰, D
wśród bieszczadzkiej braci.        e, G, D

Kiedy przyszło nowe lato,
powędrował w chmury.
Tam go bieda nie dopadnie,
będzie patrzył z góry.

Na zimową biel Połonin,
to znów karmin buków,
na zapasy z codziennością
swoich dawnych druhów.

Najważniejsze, że sam nie jest,
ze wpadł wprost w ramiona,
z dawna go czekającego
Wojciecha Bellona.

Ślepy los

słowa: Wiesława Kwinto - Koczan muzyka: Tadeusz Śmieja

Po omacku dreptał sobie D, A, D, G
stary, ślepy los. D, A, D
Białą laską postukiwał,
dźwigał monet trzos.

Trochę było szczerozłotych,         G, D
dźwięczących jak pieśń.                A, D, D⁷
Reszta była tyle warta,                  G, D
co na chlebie pleśń.                       A, D

Czasem ktoś go brał pod ramię
by przez drogę wieść,
albo nawet chciał pomagać
ciężki worek nieść.

Los z wdzięcznością gmerał
w trzosie, by nagrodę dać
i dobywał grosz fałszywy...
ot, psia jego mać.

Spryciarz jednak na manowce
wywiódł chytrze los
i opróżnił z monet złotych
cały losi trzos.

Zabrał wszystkie szczerozłote,
dźwięczące jak pieśń.
A zostawił nic nie warte,
jak na chlebie pleśń.

GSS (Główny Szlak Sudecki)

słowa: Jan Wochnik muzyka: Tadeusz Śmieja

Ci, którzy lubią takie wyzwanie, a, d, E

szlakiem czerwonym ruszają ścieżką, a, d, E

w Górach Izerskich przez Wysoki Kamień, a, d, E

a w Karkonoszach Równią pod Śnieżką a, E, a

Od Świeradowa Zdrój do Prudnika, d, G, C, a

wiedzie Główny Szlak Sudecki. d, G, C

Nosi imię doktora Orłowicza, d, G, C, a

kilometrów ma czterysta czterdzieści d, E, a

Przez Karpacz wiedzie szlak do Krzeszowa,

zaśniesz pod dachem Andrzejówki.

Nazajutrz czeka cię Wielka Sowa.

I dalsza trasa do Zygmuntówki.

Z Przełęczy Srebrnej na Błędne Skałki,

i tam gdzie Wilczków pieni się woda.

Na Puchaczówkę i na Krowiarki,

przez Złote Góry w stronę Paczkowa

Stąd niestety już tylko po płaskim,

i na asfalcie zdzieramy stopy.

By dotrzeć w końcu w Góry Opawskie,

z Schroniskiem niżej Biskupiej Kopy

Bal jesienny

słowa: Sławek Kasprzyk muzyka: Tadeusz Śmieja

Wrzesień już, chłodny blask C, G⁰

w ogrodzie tęcza. F, G

Astrów las, rosy łzy

w perełki zmienia mróz.

Pachnie sad, dywan traw

purpurą syci.

Jabłek grad, złoto gór,

stubarwny wzywa szlak.

Jesienne góry serce śni, F, G, C, e

a jednak lata żal. F, G, C, C⁷⁺

Nie wróci czaru jego dni F, G, C, e

bal jesienny. F, G

Jesień już, kapie deszcz,

za oknem szarość.

Pasma mgieł, wicher gra,

jesienną słotną pieśń.

Pusty sad, cmentarz drzew,

modlitwę szepcze,

szara grań, lodu błysk,

górskich wypadów kres.

Anioł Stróż
słowa: Jan WOchnik; muzyka: Tadeusz Śmieja

Nie mogę mieć żalu, że mój Anioł Stróż, a, d

drzemiąc przy barze się kiwa. G, C

Wszak nie ma ze mną łatwego życia a, d

w oparach fajki i piwa E, a

O mój ty stróżu – boży urzędniku d, G, C, a

delegowany tu z nieba. d, G, C, C7

Chociaż masz za mną kłopotów bez liku d, G, C, a

Pomożesz mi, gdy zajdzie potrzeba. d, E, a

O mój ty stróżu – boży urzędniku
Na stanowisku anioła.
Chociaż masz za mną kłopotów bezliku
To stajesz przy mnie, gdy cię zawołam.

W młodości nieźle się za mną nalatał,

wędrował ze mną górami.

Wzrok swój odwracał, rumieńcem oblewał

gdym kochał się z dziewczynami.

Przez palce patrzył na moje wyskoki.

Taka niewdzięczna praca.

Nie mogąc w nocy wyciągnąć mnie z knajpy,

nazajutrz również miał kaca.

Wiekowe Baszty